شعر:یـــاد آویـنی

یـــاد آویـنی

پرچــمٍ ایـن حرف دل پاینده باد              یـــاد آویـنی دمـــادم زنده بـاد

اهــــــل دل ای نازنین هــایم ســـلام		ســایه تان اینجا همیـشه مســــــتدام
بـا شـما قلـــــبم منـــــوّر می شـــود		حــال من یک حـــال دیــگر می شـــــود
حـــــرف دل ، اینـجا پناهم داده است		دلـــــــبری قــــــولِ نگـــــاهم داده است
بزمتان ، جــــــانِ مــــــــرا بـر بـاد کـرد		حــــــرف دل ، مـــــا را چنین معـتاد کـرد
حـرف دل، پُر گشته از یــــاران عشق		گـــونه هـا تـَــــر گشته از باران عشـــق
عــاشــقان مبهوت خالش می شوند		مست و شـیدای "وصالش" می شـوند
حـــرف دل با گوش دل بشنیده است		او کـه حـــــق را در درونش دیده است!
روح من را می کشـــــــــاند تا "خیال"		حرف "آدین"، حـــــــــرف آن نیکو خصال
یــــــــــــادم آیــد از صــــــفای بـزممان		عـاشـــــــــقی بـا آن هـمه ، همرزممان
یـاد ایــــــّــــــامی قشــنگ افـــتاده ام		بـاز هـم ، من یـاد جـنــــــگ افــتاده ام
روزگـــــــــــاری جمعِ جمعی داشـتیم		بذرعشــق و عاشـــقی می کـاشـتیم
این صـــمیـــمیـــت بجز آنــجا نبــــــود		جـز کـنــــــــارِ ســـــــوله هـا بر پا نبــود
من در اینجا یاد سنــــــــــگر می کنم		عاشــــــــــقـــــــــی را باز باور می کنم
حــــرف دل ، دنیای حرفی آشـناست		حرف "پیمــان" و"حسینِ کیمیـــــا"ست
روح و جـــــــانِ بی ریـــــــــایی دارد او		حــــــرف هــــــــای کیمیـــــــایی دارد او
حـــــرف دل شـد، محفلِ دلهای صاف		محفــلِ "بی معرفت" ، " سیمرغ قـاف"
این "هبـــــــــــــــوطِ" آســمانیها ببین		سینه ایـن کهکشـــــــــــــــــانیها ببین
"بیقـــــــــراران"، بی قـراری می کنند		حــــرف دل را لالــــه کــاری می کــنند
از خــــــــــــدا خواهم بماند برقـــــــرار		او که گــــاهی می کـند بـر ما گــــــذار
از "غریبسـتان "، صـــدایی می رسد		این صــــــدا حتماً به جایی می رســد
"ناشــــــناسان" ، آشـــــــنایـانِ دلـند		صـاحــــــــبانِ مخـــــــلصِ ایـن منزلــند
می شـــناسـد ناشـــناسی را دلـــم		پـُر شـدست از نـــــام او، ایـن محـفلم
ما تـــــمام دردهـــــــــا را می خـــریم		"بگـــذریم" و "بگـــذریم" و "بگـــذریم"!
می کند چشم انتظاری ، "سوته دل"		در دیـارِ بی قــــــــــراری ، ســـــوته دل
همرهی درعشق ومستی" گم شدست"		او خــــریـدارِ غـــــــــــمِ مـردم شـــــدست
درد دلــــــهـایـش دلِ دیــــــوانه بُـــــرد		دسـت ما بگـرفت و تـا میـــخانه بُــــرد
آتشی افکــــــــنده بر، این جـــــان ما		حـــــــرف دل از جـــانـبِ یـــــــاران مـــا
در دلـــم غوغا و شور و همهمَه ست		تشنه ی یک جام "عبدالفـاطمَه" ست
با حضــــــــورش بزمِ داغی می شود		حرف دل ، تمثیلِ باغی می شـــــــود
یـــاد بـــاد آن روزگـــارانــی کــه بــــود		آسمـــــان و ابــــــر و بـــــارانی که بود
ای فـــــــــدای نـــــــــالـه هـــــا و آه او		هـر کــــــــجا باشــد ، خـدا همـــراه او
هم دل و هم دیده بر تــــــــــاراج رفت		روح و جان ، با نکته "حـــــــــلاّج" رفت
"دکـــــتر" آخر می رهاند جانِ خویش		عاقبت بگذشـــــــت از عـنوانِ خـویش!
نکته هایش نکته هایی دلکش است		گرچه گـاهی هم ز جنسِ آتش است!
همـرهی دارم کـــه از من دور نیست		نام اوبـا وزنِ شــعرم، جـــــــور نیست!
قصّــــــــــــه همسـنگران را باز خـواند		شعرمن ازوصــفِ نامش"بـاز مـــانـــد"!
قلـــــــــــــــعه ای دارد پُر از راز و رمـوز		سینه ای دارد پـــــــــُر از انـدوه و سـوز
پـا نــــــــهاد اینک بـه بـــازارِ جــــــنون		یـک "نمی دانـم" ز شهرِ آسمــــــــون"
حـــــرف دل ، دارد درونِ سینــــه اش		یک "هُـــدی" و قـــلب چـون آییـنه اش
او کـــــــــــه از غربت روایت می کــند		از جــــــدائی هـا شـکــــــــایت میکند
ای تمــــــــــامِ اهـل دل ، یاری کــنید		ایـن هــــــــدی را هـم نگـــهداری کنید
او از آمریـــــکا به ما دل بســته است		طفلکی شاید که خیلی خسته است
من نـمی دانم که این"پانیذ"،کیست		نقـطه چین هـااینهمه،ازبهرِ چیست!؟
لیـــک، انگاری که خیلی با صفاسـت		چـون کـه بـا یـــارانِ خــوبم آشـناست
روح من دنــــــــبال "عـــــــــبدالله"رفت		تا عــــــــراق و کــــــــــــــربلا بـا آه رفت
باغ اینجـــــــا مملو از "گمنام" هاست		ســـر به ســـر آکـــنده از پیغام هاست
حرف دل فریاد جمعی عاشــــقســـت		حرف "صادق"، صَرف عشق از عاشقست
می شـــــــود آیـــا ز تنهایی نگـــفت؟		از دل "زهــــــرای شــــــیدایی" نگفت؟
از "علی" می گفت و محزون می شدیم		گــــــریه می کردیم و دلخون می شدیم
عـــاقبت زین خیمه نوری پر کــــشید		جام عشـــق و عاشقی را سر کشید
او کــــه ما را با خــودش همراز کــــرد		رفت و مـــــا را مـــــات آن پرواز کــــــرد
یادتان هسـت که از زندان چه گفت؟		یک "مهاجر" در غریبســتان چه گفت؟
"شاهدی" دارم که مدهوش است او		یــــــاد ســــرداران خــــاموش است او
همتـــــش مقـــبول حـــــق لایــــــزال		آرزو دارم برایــــــش من وصــــــــــــــال
ای "شـــلمچـــــه" ای غروبت پر ز راز		ای تــــمــــام نغمــــه هایت دلنــــــواز
می کشد گاهی به این محفل سرک		می برد ما را مدینه "روشــــــــــــنک"
میرســــــد یک نـــــــــازنین از راه دور		می شود "محجــــوبه ای" از مهد نور
او کــــــه از داغ پـــــــــــدر در غم تپید		زنـــــــده بــــــــادا یاد یـــاران شــــهید
می دهد این حــــــرف دل بوی گـلاب		بوی رحمت بوی "احسان" و "شهاب"
حــرف دل دارد همیشه "بوی سیب"		بوی "ســــلما" بوی "لیــــــلای غریب"
عاشقی اینجا پر از سوز و تب است		نام او حقا که "عبـــــدالزینــــب" است
"زینبیون" گــــوی ســـبقت می برند		عاشقی را هر چـــــه باشد می خرند
یک نفر دردی به جانـــــش می خرد		یک "بسیجی" غصه هایی می خورد
می وزد اینجا "نســــــــــیمی" دلربا		می بـــــرد مـــــا را به بــــاغ "ناکــــجا"
آفرین بر او که دریـــایـــی شـــدست		آفرین عشــــقی که یـلدایی شـدست
از زمیـــن تا آســــمانها فــــرش شد		حرف دل مست از میِ "ذوالعرش" شد
بنـــــده ای دارد عــزیـــز اینجا خــــدا		آفـــرین بر "مصــطـــفــــی" بر مصطفی
او کــــه شـــد همـــراه با مردانِ مرد		یــــاد یــــاران را در اینجــــــــا زنده کرد
"بنده ای" هم عاشق فرزند خویش		گوید او از کـــودک دلــــبند خـــــــویش
با دلـــی بشــکــسته از غم گوید او		از تـــمـــام درد و مـــاتـــم گــویــد او
ای خـــدا هـــرگز مبــاد اینجا عبوس		جان پاک "مـهـدیار" و این "ونــوس"
نکته های این "سمیرا" خواندنی است		نــام او در قلـــب اینجــا مـاندنی است
می شود اینجا ز "سیف الدوله" گرم		روح ما هم می شــود دلــگرم ونرم
در دیار بی کسی غوغــا شـــدست		حرف دل تزیین به یک "اسما" شدست
با صفا این خیمه از "ارژنگ" ماست		بی ریا این قلعه با "دلــتــنـــگ" ماست
دخـــتـــری از اهـــل ایـــران آمدست		"طـــاهـــره" در جمع مستــان آمدست
می شود این حرف دل پر شور و شین		از دل پر راز "مجــــنــــون الحـــســین"
با "امــیــن" اینجا مصفا می شود		محـــفــلی از عشـق بر پا می شود
"حـــیّ سبحان" باشد اینجا یار او		باشـــد اینـــجا یـــاور و غـــــمخوار او
از "مــــبـــارز" بایـــد اینــجا یاد کرد		عشــق را باید که هِــــــی فریاد کرد
قصه ها دارد فراوان حـــــــــــرف دل		روشن است از نور "ایمان" حرف دل
عشق و مستی در دلش گُل می کند		بر خـــــــدا دائـــــــم توکــــل می کند
سرزمین حــــــــرف دل آبـــــاد شد		پر ز نـــور از همت "مقـــــــداد" شد
نام او با حـــــــرف دل آمیخته ست		آبــــــــــروی دشمنانش ریخته ست
او که اینجا عشق را بــــو کرده بود		روز و شب ها آب و جـــارو کرده بود
با "علی ها" حرف دل جانانه است		قصــــه ی شمع و گل و پروانه است
دارد اینجـــا شـــــورش مستانه ای		یک "مسـافر" در "مســـافرخانه" ای
حــرف دل یاد آور نـــی در نـــواست		خـاطـرات نابی از "عبــدالرضــا"ست
یــاد ایـــامــی که می آمـد "مـریـد"		یاد "بـدری" یاد "تنـها" و "مــــجیــد"
یـاد همراهـی که خیلـی پـاک بود		نــام او اینجا همیشـه "خـــاک" بود
حــرف دل پر گشته از گـل های ما		یاد "ســوگـــل" مانده در دلـهـای ما
شـکـوه می کرد او از آن نـــامردها		ســینه اش آکــنــده بــــود از دردها
او که زینجا رفت و ما را غــم گرفت		حـــرف دل با رفـتـنــش مـاتم گرفت
یادش اینجا مــاندگار و زنـده است		خـاطـرش در حـرف دل پاینده است
مـیخـکـی روئیده در قـلـب کــویـــر		از "رضـا" می گویم آن مــرد بصـیـر
"عبـد زهرا" همرهی دیرینه است		صـاف و صـادق مثـل یک آیینه است
کنج این میخانه ام یاری نشست		گوشه ی دنیا "سبکباری" نشست
حرف دل با عشق معنا می شود		بــا سبـکبـاران چه زیبـا مـی شـود
"مجتبـی" شیرین زبانی می کند		"دیـده بان" هم دیده بانی می کند
خیمه دیگر غرق "باران" می شود		با دو تا "مریم" گلستــان می شود
دارد اینجـا بــا دو "مـریـم" افـتـخـار		آن دل آرام اسـت و ایــن در انـتظـار
بوسه ها زین رد پاها چیدنی است		"بادبادک" هم سفیدش دیدنی است
"دیـده" ای دارم در اینـجـا بی ریــا		بـــی ریـــای بـــی ریــای بــی ریــا
دیـدگـانـش ای خـدا غمگین مبـاد		کـوله بارش عاقبـت سنگـین مبـاد
همرهی در حرف دل خیلی گل است		نغمه هایش نغمه هـای بـلبـل است
اجتنــاب از زرق و برقـی می کـند		واقعـاً یـاران "چه فـرقـی مـی کـند"؟
در "فراموشی" کسی جا مانده است		"دختری تنها" که شیدا مانده است
"هـدهـد" اینجا یک غــریب دیگر است		او که در این حرف دل تاج سر است
"ســـاره" و "ســـارا" عــزیز خـــیمه اند		پـــاک و روشـــن مثل آب چشمه اند
حــــرف دل آیینه ی احـســاس ماست		وه چه خوشبـو از شمیم "یـاس" ماست
می شود اینجا همیشه چــون بهار		با حضـور "نـرگـــــــس" و "امّـیـــدوار"
با "گــلِ نرگــس" کـه در جان من است		آخـرِ صـاحـــب زمـــانـی بــودن است
می شــــود اینجا دلی تسلیم عشق		آفــــرین بر عشق نابِ "میمِ" عشق
با "نفیســـــــــه" حرف دل زیباتر است		با "غریبـــه" عاشقـــی پیدا تر است
پُـــــر ز بوی عطر و عود است این رواق		با "عطیـــه" با "غــــریب" و با "فـراق"
رنــگ و بـــوی عــــاشقی باز آمدست		حــرف دل را یک "سـحــرناز" آمدست
"سید" اینجا را گل افشان کرده است		با حضــــورش یـــاد یـــاران کرده است
مـــن کــه نتـــوانم دل از او بـــــــرکنم		می شـــــمـــــارم بودنــــش را مغتنم
دیــــدم اینـــجا یـک نفر چیزی نوشت		نـــام او بـــودی هـــمی "اردیبـهشت"
ایــــزد یــــزدان نگهدارش هـــمـــــــی		دســـت مـــــولا یـــــاور و یارش همی
بنگر اینجا عاشقــی یک عالمه ست		با صفا اینجا ز چندین "فاطمـــه" ست
گـــر بگیرم از "دو کــــوهـــــــه" فاصله		مـــی شـــوم "جا مانـــده ای از قافله"
ماجــــــــــرایی در دلم پیدا شــدست		کـــــــــربلا نـزدیکِ این دریـا شــدست!
او کـــــه در نزدیـکی آمـــــــال ماسـت		با خبر، تنـــــها خـدا از حــــال مـاست
حـرف دل یاد آور "ســــورنای" ماست		قصه هایی از دلِ شـــــیدای مـــاست
خاطــــراتی دارم اینجـــــا قیمتـــــــی		رنـــــگ زیبــــای بنفــــش و صــــورتی
از همان روزی که این دل، تنــگ شد		چشم من با آســـــــمان همرنگ شد
من در اینجـــا چیـــــزهایی دیــــده ام		از "قیـــــــامــت" بوسه هایی چیده ام
ای خدا حــــــالم چرا اینــــگونه است		حـــــال مـن امشـــب چـرا وارونه است
این دلـم امشــب کــــــبابم می کــند		مثـــــلِ شـــمعی آبِ آبــــم می کـــند
هیچ تفسیری براین احساس نیست!!		جز حسیــــن و اکـــبر و عبـاس نیست
ای خــــدا دارم کــــــجایی می شـوم		شـــــاید اینـجا کـــــربلایی می شوم!
دوســــت دارم بـــاغ های زنـــــــده را		غنچــــه هـــــای خوشـــگــــل آینده را
غنچــه هایی که شقایق می شوند		"رهگـذر" هایی که عاشق می شوند
عاشـــقــــانی را که اینجا می رسند		همـــرهـــانی را کــه فـــردا می رسند
دوســـت دارم من گـــل و گــلخونه را		شمـــع های کــــنج "سقـــــاخونه" را
تا "خـــــروش" اینجا دمی ساقی بود		این حکـــــــایت همچنــــان باقــی بود
ای خـــــــــــــدا ، یاران نگــــهدار از بلا		تـا نگـــــــــــردد دل به هــجران ، مبتلا
یــک تشــکّر دارم از "ادمیــــنمــــــان"		او کــــه می شـــــد حـــافظ آیــیــنمان
او سیاهی را از اینجا رُفت و شُست		آفرین "ادمیــــــــن" ما دستش دُرُست
پرچـــــــــمِ ایـن حـــــرف دل پاینده باد		یــــــاد آویـنـــــــــی دمـــــادم زنده بـاد
ای تـــمـــام اهــــل دل یــــاری کــــنید		خــــیــــمــه را با دل نگـــــهداری کـنید
یـــــادتـــــان اینجا بـــــمانَد یــــــــادگار		نــــــامتان در حرف دل شد مــــــاندگار
امشــب ای یاران، مــــرا مهمان کنید		چاره ای بـرسینــــه ســـــــــوزان کـنید
مســـتِ مســــتِ بـاده نـابم کـــــــنید		از دعـــــــــــــــا سیرابِ سیرابم کـــنید
گوشه ای افـتاده مست و باده نوش
در"همین دور و برا" امشب "خـروش"
با تشکر از خروش عزیز