جنگ خیبر
خیبر یا بهتر بگوییم وادى خیبر، هفت دژ بود، در سرزمین حاصلخیزى در شمال مدینه به فاصله سى و دو فرسنگ، که پناهگاه مهم یهودیان بود. یهودیان بیش از پیش توطئه مىکردند و مزاحم مسلمانان بودند.
پیامبر اسلام (ص) تصمیم گرفت این افراد منافق را سر جاى خود بنشاند و شر آنها را دفع کند. بدین جهت دستور فرمود مسلمانان براى فتح خیبر عازم آن دیار شوند. پس از تلاش و مقاومت بسیار این سنگرها - یکى پس از دیگرى - فتح شد.
پس از فتح دژهاى خیبر یهودیانى که در قریه "فدک" - در 140 کیلومترى مدینه مىزیستند - بدون جنگ و مقاومت تسلیم شدند و سرپرستى پیامبر (ص) را بر خود پذیرفتند. برابر قوانین اسلام، جاهایى که بدون جنگ تسلیم مىشوند مخصوص پیامبر (ص) است.
این قریه را رسول مکرم (ص) به دخترش فاطمه زهرا (س) بخشید، که ماجراى غصب آن، تا زمان عمر بن عبد العزیز در تاریخ ثبت است و ما در زندگى نامه فاطمه زهرا (س) از آن سخن مىگوییم.