فتح مکه
در سال هشتم هجرت جریانى پیش آمد، که پیمان شکنى قریش را ثابت مىنمود. بدین جهت پیامبر مکرم (ص)، تصمیم گرفت مکه را فتح کند و آن را از ناپاکى بتها و بت پرستها پاک سازد.
بنابراین با رعایت اصل غافلگیرى، بى آنکه لحظه فرمان حرکت و مسیر و مقصد حرکت براى کسى روشن باشد، پیامبر (ص) روز دهم ماه رمضان، فرمان حرکت صادر فرمود. ده هزار سرباز مسلمان به حرکت آغاز کرد. شهر مکه بدون مقاومت تسلیم شد.
پیامبر (ص) و مسلمانان وارد زادگاه پیامبر (ص) شدند. بتها در هم شکسته شد و اسلام به پیروزى بزرگى نائل آمد. در این فتح، پیامبر (ص) که اختیار کامل داشت و مىتوانست از دشمنان سرسخت دیرین خود انتقام بگیرد، همه را مورد عفو و رحمت قرار داد و به تمام جهان ثابت کرد که هدف اسلام گسستن بندهاى اسارت و بندگى از دست و پاى افراد بشر است و فراخواندن آنها به سوى "الله" و نیکى و پاکى و درستى. از این سال به بعد، گروه گروه به اسلام روى آوردند و با احکام حیات بخش و انسان ساز آن، آشنا شدند.
پس از فتح مکه، غزوه حنین و غزوه طائف و غزوه تبوک و... اتفاق افتاد. در دو غزوه اول پیروزى با مسلمانان بود، اما در غزوه تبوک، اگر چه پیامبر (ص) با دشمن رو به رو نشد و نبردى نکرد، ولى یک سلسله بهرههاى معنوى و روانى - در این غزوه بسیار پرمشقت - عاید مسلمانان گردید.
پیامبر (ص) با این سفر پر رنج، راه را براى فتح شام و روم هموار ساخت و شیوه جنگ با قدرتهاى بزرگ را به اصحاب وفادار خود آموخت.