اخراج آمریکا از آمریکای لاتین

  اخراج آمریکا از آمریکای لاتین

ایالات متحده آمریکا با ادعای قدرت برتر جهان همواره به دنبال اجرای اهداف سلطه طلبانه و استعماری در جهان بوده است. پس از فروپاشی شوروی، این رویکرد در قالب نظام تک قطبی ابعاد تازه تری به خود گرفت، به گونه ای که در دهه اخیر آمریکا بیشترین رویکرد نظامی و سلطه طلبانه بر جهان را در دستور کار داشته است. در کنار سایر نقاط جهان، آمریکای لاتین از جمله مناطقی بوده که آمریکا جایگاهی خاص را برای خود در میان کشورهایش تعریف کرده، به گونه ای که بسیاری آمریکای لاتین را حیات خلوت آمریکا می دانند.

هر چند واشنگتن هزینه های بسیاری برای تحقق این مهم پرداخته و حتی اقدام به کودتا و مداخله آشکار در امور این کشورها کرده، اما روند تحولات به ویژه در ماه های اخیر از تزلزل بیشتر آمریکا در این منطقه حکایت دارد. در دوران بوش با به قدرت رسیدن افرادی مانند «چاوز» در ونزوئلا، «فرناندز» در آرژانتین، «کوره آ» در اکوادور، در کنار دگرگونی در ساختار سیاسی بولیوی، نیکاراگوئه، پاراگوئه و... جبهه ضد امپریالیستی به رهبری کوبا، مسیری تازه یافت، به گونه ای که آمریکای لاتین به کابوسی برای سردمداران آمریکا مبدل شد.

در دوران اوباما واشنگتن با ادعای رویکرد جدید به آمریکای لاتین تا حدودی تلاش کرد تا به اصطلاح به احیای جایگاه آمریکا بپردازد، چنانکه وی در نشست آمریکای لاتین شرکت نمود. اوباما در حالی سومین سال ریاست جمهوری خود را سپری می کند که روند تحولات نشانگر ناتوانی وی در تحقق رویای بازگشت به آمریکای لاتین است، به گونه ای که اکنون میان چپ گرایان آمریکای لاتین و آمریکا جبهه بندی های گسترده ای ایجاد شده و کشورهای منطقه با وحدت بیشتری درصدد دوری از واشنگتن می باشند. بسیاری از ناظران سیاسی بر تعاملات آمریکا با آمریکای لاتین برای آشکار شدن چهره واقعی اوباما تأکید کردند، چنانکه حتی چاوز رئیس جمهور ونزوئلا نیز از این روابط استقبال نمود و حتی در نشست آمریکا و آمریکای لاتین،کتابی را به وی هدیه کرد.

با این وجود با گذشت زمان و آشکار شدن چهره استعمارگرایانه اوباما این روند متوقف و آمریکای لاتین سیاست دوری بیشتری از آمریکا را در پیش گرفت. در این چارچوب کشورهای آمریکای لاتین در جهت تقویت ائتلاف و اتحادهای منطقه ای پیش رفتند که تأسیس اتحادیه هایی همچون «مرکوسور»، «اوناسور» و در نهایت اتحادیه کشورهای آمریکای لاتین و حوزه کارائیب(سلاک) در این راستا بوده است.

نکته قابل توجه آنکه نشست اخیر (سلاک) در ونزوئلا در حالی برگزار شد که آمریکا وکانادا در آن حضور نداشتند که این خود سندی مهم بر دوری آمریکای لاتین از واشنگتن است. در این نشست کوره آ، رئیس جمهور اکوادور با صراحت خواستار اخراج کامل آمریکا و متحدانش از ائتلاف ها و اجلاس های آمریکای لاتین شد. وی تأکید کرد: آمریکا صرفاً به دنبال کودتا و بحران سازی در منطقه است و راه مقابله با آن نیز تحریم و اخراج آمریکا می باشد. سایر حاضران در این نشست نیز تأکید کردند دوران سلطه گری آمریکا به سر آمده و آمریکای لاتین به دنبال تقویت همگرایی درونی است تا ضمن مقابله با توطئه های آمریکا بتواند جایگاه جهانی خویش را تقویت کند.

نکته قابل توجه آنکه کشورهای این منطقه با رویکرد به کشورهایی نظیر جمهوری اسلامی ایران، چین، روسیه و... که در جبهه ضد آمریکایی قرار دارند برآنند تا از ظرفیت ها و تجربیات این کشورها برای رسیدن به استقلال واقعی و مقابله با فتنه های آمریکا برخوردار شوند.

رویکرد آمریکای لاتین به دوری از آمریکا چنان هراس آمریکا را به همراه داشته که واشنگتن با معدود متحدان خود شامل مکزیک، پرو، شیلی و کلمبیا به دنبال ایجاد ائتلاف «پاسیفیک» است تا شاید بتواند ضمن ایجاد شکاف میان کشورهای منطقه از آن در جهت حفظ منافع خود بهره برداری کند. گزارش های منتشره از تحرکات نظامی آمریکا در هندوراس نیز حکایت از این دارد که این اقدام با واکنش تند کشورهای منطقه همراه می شود، چرا که ملت های این کشورها به شدت با آمریکا مخالف بوده و نگاهی ضد امپریالیستی به آن دارند؛ امری که ابهامات بسیاری در تحقق اهداف آمریکا ایجاد کرده است.

به هر تقدیر می توان گفت در حالی که نگاه جهان معطوف به خاورمیانه و یا تقابل چین و روسیه با آمریکا شده، در آمریکای لاتین جبهه ضد امپریالیسم هر روز ابعاد گسترده تری به خود گرفته و تلاش دارد تا راه خویش را از آمریکا جدا کند؛ امری که ضمن تقویت جایگاه منطقه ای و جهانی آمریکای لاتین می تواند به انزوا و تزلزل بیشتر آمریکا در صحنه بین الملل منجر شود. به ویژه اینکه گرفتاری آمریکا در داخل و سایر نقاط جهان از توان بازیگری آن در آمریکای لاتین کاسته است.