پیرامون این آتشدان و در سطحی پایین*تر اتاق*های بسیاری ساخته شده بود که اکنون قسمتی از بقایای آن ها در شمال و شمال خاوری این کوه سنگی بر جای مانده است. مصالح به کار رفته در بنای آتشگاه عمدتاً خشت*های خام مکعب مستطیلی به ابعاد 40 سانتی *متر و ارتفاع 13 سانتی *متر است که خشت*ها متشکل از ملاط گل همراه با ریگ ریزه*هایی است که برای استحکام بیش تر آن از نی *های حاشیه زاینده رود استفاده شده است. دیوارهای آتشگاه نوعی سکوسازی است که به تدریج از پایین شروع شده و در قسمت فوقانی کوه به صورت سطوح نسبتاً وسیع و مسطحی برای ایجاد بنا و یا هر نوع فعالیت دیگر مورد استفاده قرار می *گرفته است. با توجه به نزدیکی کوه سنگی به زاینده رود در جلگه وسیع ماربین و واقع شدن یکی از مناطق قدیمی شهر کهن اصفهان (سده قدیم و خمینی شهر امروز) در فاصله 2 کیلومتری شمال آتشگاه، شاید بتوان قدیمی *ترین مرکز اجتماعی انسان*ها در منطقه را حول و حوش این کوه سنگی جستجو کرد.