شب قدر

شب قدر

اگر شب قدر نبود...

محال است فضیلت این شب‏های آسمانی را فراموش کنم.
نمی‏دانم این حرف‏ها را کی خوانده‏ام.
نمی‏دانم این کلمات را در کدام قاموس دیده‏ام. فقط می‏دانم که با این کلمات، می‏توانم به تو نزدیک‏تر شوم.
ای پروردگاری که شب‏های قدر را برای پرنده شدن من آفریده‏ای! سپاس می‏گویم تو را و اشک می‏ریزم از همه گناهانی که کرده و خطاهایی که رفته.
شاکرم از مهربانی تو که شب‏های قدر را برایم آفریده‏ای تا دست‏های سیاهم را در رودهای زُلال اشک بشویم.

می‏دانم که اگر شب‏های قدر تو نبود، نمی‏توانستم با لبخند، در قیامت سرم را بالا بگیرم.

خدا کند که قدر این شب‏ها را بدانیم؛ شب‏های قدری که قدر آدم‏ها بلندتر از آسمان هفتم می‏شود؛ شب‏هایی را که خداوند، با چراغ‏های ستاره، روشن‏تر از خورشید می‏کند؛ شب‏هایی که به روزهای روشن بهشت می‏رسند؛ شب‏هایی که در آستانه نجات آفریده شده‏اند.
دری از این شب‏ها، به کشتی نجات نوح می‏رسد و دری دیگر، به وادی ایمن. هر کس قدر این شب‏ها را بداند، راهی به خانه خورشید خواهد یافت و با چراغ خورشید، هیچ شبی در دل ظلمت، گم نخواهد شد.