عقرب امپراطور

عقرب امپراطور

عقربها روز به روز طرفداران بیشتری بین علاقه مندان حیوانات خانگی می یابند ودر این بین عقرب امپراطور جذابیت ویژه ای دارد.شاید نتوان این موجود را در دست نگهداشت ولی آنها موجوداتی تمیز و ساکتند . ساده بودن نگهداری از آنها نیز یک مزیت ویژه محسوب می گردد.

عقرب امپراطور در بین نژادهای مختلف عقرب آنچنان خطرناک محسوب نمی شود..درد نیش این حیوان مانند نیش یک زنبور عسل است و معمولا به مراقبت پزشکی نیازندارد هرچند در بعضی افراد به دلیل حساسیت به زهر عقرب(شبیه حساسیت به نیش زنبور) امکان خطر وجود دارد .برای بعضی آفراد گاز گرفتن این حیوان با شاخکهای جلوش یک کار جالب محسوب می شود و به این شیوه با عقرب بازی می کنند اما این گاز گرفتن هم می تواند دردناک باشد. عقرب امپراتور را نباید با دست گرفت. در مرحله اول بدلیل خطر نیش زدن و دلیل دوم این است که این موجود اصلا دوست ندارد در دست انسان قرار گیرد و با اینکار حیوان دچار اضطراب می گردد.در صورت نیاز برای گرفتن عقرب(مثلا در هنگام تمیز کردن قفس) باید از پنسی که دو شاخک آن بوسیله پارچه نرمی پوشیده شده استفاده کرد و برای گرفتن عقرب انتهای دم با پنس گرفته می شود.عقرب امپراطور عقرب بزرگی است که حدود 6 اینچ طول دارد.رنگ این عقرب سیاه است(همراه با سایه ای سبز یا قهوه ای)که دارای دو شاخک چنگکی می باشد.در بین عقربها،عقرب امپراطور بسیار رام می باشد.با این حال گرفتن آنها با دست پیشنهاد نمی شود.

درست کردن یک محیط مناسب مهمترین مسئله در نگهداری از این حیوان است.تامین گرما و رطوبت مناسب یک مسئله حیاتی برای عقرب می باشد. عقرب امپراطور را می توان به تنهایی یا بصورت گروهی نگهداری نمود.اگر از بیش از یک عقرب نگهداری می کنید به یک ظرف بزرگتر برای نگهداری نیاز دارید.بهتر است حداقل یک جفت مخفیگاه بیشتر از تعداد عقربهایی که نگاه می دارید داشته باشید تا هر کدام بتوانند یک جا مخصوص خود داشته باشند.اگر نشانه ای از درگیری بین عقربها دیده شد بهتر است آنها را جدا کنید.

عقرب امپراطور بومی آمریکا بوده ودر محیط های گرم و مرطوب زندگی می کند.همه عقربها شبگرد هستند.اینها فاکتور هایی است که موقع ساخت یک محیط برای عقربها باید رعایت گردد.آکواریمهای شیشه ای بهترین گزینه برای نگهداری عقربها می باشد.این آکواریم باید دارای یک درپوش محکم و مطمئن باشد.برای یک عقرب حدود38 لیتر فضا کافی می باشد.ولی برای یک گروه عقرب به فضای بشتری(75 تا 115 لیتر) نیاز می باشد.البته به این نکته دقت نمائید که بزرگ بودن بیش از اندازه محل زندگی  باعث می شود عقربها در صید شکار دچار مشکل شوند .در مورد درست کردن کف آکواریم نظرات متفاوتی وجود دارد.بعضی از خاک برای کف آکواریم استفاده می کنند گروهی دیگر مقداری برگ وچوب را ترجیح می دهند.مهم نیست از چه موادی برای کف آکواریم استفاده می کنید در هر صورت آنچه مهم می باشد این است که عمق آن باید به اندازه ای باشد که عقرب به راحتی بتواند برای خود پناهگاهی حفر کند (8 تا 15 سانتیمتر) .تکه هایی از پوست درخت،سنگهای صاف ،وگلدان گل برای تامین پناهگاه عقربها استفاده می شود.استفاه از تکه های خزه بر روی لایه کف محیط برای حفظ رطوبت مفید می باشد.عقربها موجودات منظمی نیستند و معمولا دکوراسیون کف اکواریوم را به هم می ریزند.بهتر است از مرتب کردن مداوم کف آکواریوم اجتناب کنید تا عقربها دچار استرس نشوند.محیط نگهداری عقرب باید رطوبت بالایی داشته باشد.خاک کف آکواریوم باید کمی نم داشته باشد اما نباید خیس باشد.اگر بر روی مواد کف آکواریوم قارچ دیده شود یا دیواره  آکواریوم خیس باشد می توان گفت که رطوبت محیط بیش از اندازه بالاست.

دمای محیط باید متغییر و بین 21 تا 32 درجه سانتیگراد باشد.عده ای پیشنهاد میکنند که گه گاه  دما تا 37 درجه سانتیگراد نیز بالا رود.متغییر بودن دما برای تنظیم دمای بدن عقرب لازم می باشد.برای بوجود آوردن چنین شرایطی می توان از یک شبکه تولید کننده گرما در زیر لایه کف آکواریم استفاده نمود.این شبکه نباید بیش از یک سوم کف آکواریم را در بر گیرد تا عقرب بتواند بسته به میل خود از محیط گرمتر به محیط سردتر تغییر مکان دهد.همیشه بوسیله چند دماسنج در نقاط مختلف آکواریم دما را بازبینی کنید تا دما همیشه در حد  مطلوب باشد.بدلیل شبگرد بودن عقرب نیازی به نور ماوراء بنفش نیست . ترجیحا باید از یک دوره روشنائی و تاریکی متناوب برای محیط نگهداری عقرب استفاده نمود که زمان تاریکی آن اندکی از زمان روشنائی بیشتر باشد.

در محیط طبیعی  عقربها گونه های مختلفی از بی مهرگان مانند حشرات ،بند پایان و حتی مهره دارانی مثل مارمولکهای کوچک را می خورند.در اسارت  یک رژیم غذائی شامل جیرجیرک به همراه کرم و بید مناسب می باشد.یک عقرب امپراطور بالغ به سه تا 6 جیرجیرک بالغ در هفته نیاز دارد.جیرجیرک ها باید از مواد مغذی تغذیه کرده باشند تا این مواد به عقربها منتقل گردد.می توانید به غذای جیرجیرکها مکملهای معدنی و ویتامین اضافه نمائید..عقربها در شب غذا می خورند توجه داشته باشید که شرایط غذا خوردن را آنگونه که در محیط طبیعی وجود دارد فراهم آورید.یک ظرف آب کم عمق(آنقدر که عقرب در آن غرق نشود) نیز در محیط نگهداری عقرب باید قرار داده شود.

دلفین

دلفین

قسمت دوم

تا این لحظه نوزادها بوسیله مشیمیه مادر گرم نگاه داشته می شوند و از این به بعد در محیط اقیانوس قرار گرفته و تنظیم درجه حرارت بدن به شکل مستقل انجام می پذیرد.

نوک پستان درهنگام شیر دادن وسیله فشار عضلات مخصوصی بیرون می زند. موقعی که بچه مشغول خوردن شیر می شود مادر با فشارهای مخصوصی که به مخزن شیر وارد می کند شیر را به سرعت به داخل دهان بچه هدایت می نماید.دلفین ها بچه های خود را 6 ماه تا یک سال و بعضا 18 ماه شیر می دهند جالب توجه اینکه ارزش کالریک شیر دلفین 10 برابر بیشتر از شیر گاو است.

دلفین ها به یکدیگر بسیار کمک می کنند.وقتی تولدی صورت می گیرد، دلفین های ماده نوزاد را از حمله کوسه ها محافظت می کنند. بعدها وقتی مادر به جستجوی غذا می رود دلفین های دیگر از نوزاد نگهداری نموده و به شکل یک حصار دفاعی شنا می کنند تا بچه دلفین ها با آرامش خیال درون حصار بازی کنند. این حیوانات حتی سعی می کنند یک بچه دلفین را که در تور ماهیگیری به دام افتاده است نجات دهند ولی معمولا ناکام می مانند.

آنها همچنین برای تهیه غذا همکاری نموده و در حالیکه به دور یک دسته ماهی حلقه می زنند ، آنها را به سطح آب روانه می کنند تا سایر اعضای گروه بتوانند با فراغ خیال تغذیه کنند.دلفین ها برای حفاظت خودشان در زیر پوست دارای یک لایه چربی هستند. ضخامت این لایه در برخی از گونه ها تا 50 سانتیمتر هم می رسد.

دلفین ها از قدرت تولید امواج صوتی بهره مند هستند.طیف فرکانس این امواج بین 5 تا 150 کیلوهرتز است.

مساله شگفت آور این که دلفین ها توانایی شنیدن اصوات تا فرکانس 80 کیلو هرتز را دارند که این حد، چهار برابر حد شنوائی انسان است. بخشی  از این اصوات توسط حفره تنفسی که در بالای سر جانور قرار دارد تولید گردیده ، اما اغلب آنها از ناحیه حلقوم جانور که در زیر حفره دم واقع شده است به وجود می آیند.

ماهیچه های ظریفی که در اطراف حفره دم قرار گرفته اند ، امکان کنترل صحیح اصوات عبوری از میان آنها را به دلفین می دهند.

این حیوانات از بسیاری جهات هنوز سازگاری نیافته و به عبارتی ویژگیهای اولیه خود را حفظ کرده اند. برای مثال میزان شنوائی در آنها بسیار عالی است که فقدان یا ضعف سیستم بویای را در حیوان جبران می نماید و همچنین برای جبران مشکل بینایی در آب کار می رود.

در این حیوانات تحمل بالا نسبت به فشار گاز دی اکسید کربن ، توانایی شنای طولانی در زیر آب را فراهم می سازد و اصولا در زمینه قابلیت تنفس از اکسیژن هوا دو تا سه برابر پستانداران خشکی زی از خود توانایی نشان می دهند. قفسه سینه در این جانوران قابلیت ارتجاع داشته و امکان تنفس های عمیق را فراهم می سازد.

بیشتر دلفین ها دارای رنگهای اختصاصی بوده و فرمهای بدنی خاصی دارند. این ویژگی در گونه های مختلف متفاوت است. جنسیت، سن، شرایط جغرافیایی و زیستگاهی از عوامل دخیل در این تنوع است. حتی در حیوانات مشابه از نظر سن ، جنس و جمعیت ممکن است عدم شباهت مشاهده گردد.

در بسیاری از دلفین ها رنگ بدن ، پس از مرگ در کمتر از یک ساعت تغییر کرده و معمولا این تغییر به صورت سیاه یا تیره شدن رنگ بدن است.

دلفین ها بسیار باهوش و بازیگوش هستند.در اکثر باغ وحش ها و بعضی از سیرکها دلفین را به منظور انجام نمایشات مختلف تربیت می کنند.

گوشت و چربی آنها نیز دارای ارزش تجاری است.هم اکنون در ارتش آمریکا و یک آکواریوم بزرگ در فلوریدای آمریکا به کار پرورش دلفین در حد نسبتا بالایی مشغول هستند که از آنها در عملیات جنگی و غیره استفاده به عمل می آید.

دلفین

دلفین

قسمت اول

خانواده دلفین با 17 جنس و35 گونه بزرگترین خانواده زیر راسته نهنگهای دندان دار محسوب می شود.اعضای این خانواده در تمام آبهای آزاد جهان و همچنین بعضی رودخانه های در امتداد آب شیرین انتشار دارند.این خانواده از دوره آئوسن ظاهر شده اند.پوست بدن دلفینها معمولا صاف و برهنه است.ممکن است در سر و تنه تعدادی از آنها مو وجود داشته باشد.از گوشهای خارجی فقط سوراخ کوچکی نمایان است و سوراخ بینی که یک یا دو عدد می باشند در بالا و عقب سر قرار گرفته اندتا عمل تنفس در سطح آب را سهولت بخشند این سوراخها بوسیله پرده ای خود به خود بسته می شوند. تعداد دندانها زیاد و در بعضی گونه ها به 260 عدد می رسد و عمدتا از ماهی ها وسرپایان و حتی دلفین های کوچکتر تغذیه می کنند.طول آنها از 2/1 الی 9/3 متر و وزنشان از 23 تا 136 کیلوگرم متفاوت گزارش شده است.

بدن آنها مانند ماهی دوکی شکل و آئرو دینامیک است.این شکل میزان اصطکاک بدن جاندار و آب را کاهش و سرعت حرکت را افزایش می دهد. یک دلفین قادر است حدود 5/5 متر از سطح آب بیرون بپرد که این عمل نیاز به سرعتی در حدود 38 کیلومتر بر ساعت دارد.

سر دلفین ها بزرگ و ناحیه گردنی کمی باریک است . دستها تبدیل به باله شنا شده  و پاها از بین رفته اند.در انتهای بدن،دم پهن افقی و دو قسمتی وجود دارد.

عضو اصلی حرکت این آبزی  باله دمی است و باله های پارویی شکل جلویی حرکات بدن را به طرف بالا و پایین تنظیم می کنند.الت تناسلی نر در جیب مخصوصی قرار دارد که در اثر تحریک بیرون می آید.بیضه ها در محوطه شکمی قرار داشته و شکل آنها بیضوی کشیده است.

پستانها در دلفین ماده یک جفت هستند که یکی در سمت راست و دیگری در سمت چپ  و کمی جلوتر از دم و درست در کنار منفذ تناسلی و داخل یک جیب یا کیسه که از جنس پوست است قرار گرفته اند.رفتار جفتگیری در هنگام روز و شامل جنگ بین نرها به همراه جست و خیز نر و ماده و نزدیک شدن انها به سطح آب درحال که شکم آنها به هم در تماس است صورت می گیرد.

در اغلب نمونه ها طول دوره بارداری بین 9 تا 12 ماه است.بین تولد اولین و دومین بچه ،حداقل دو سال فاصله وجود دارد.دربیشتر موارد هنگام تولد،نوزادها از دم خارج می شوند.بلافاصله پس از قطع بند ناف ،نوزاد بایستی سریعا خود را به سطح آب برساند و اولین تنفس را انجام دهد.وقتی نوزادها در سطح آب هستند ،مادرها بیشتر به آنها کمک می کنند. تا پس از جدا شدن کامل انها از زهدان مادر،مشکلی برایشان بوجود نیاید.

انتخاب همستر

همستر

قسمت اول

انتخاب همستر:

دو نوع همستر به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شود.همستر طلائی یا سوری و همستر کوتوله. همستر کوتوله تقریبا به اندازه نصف همستر طلائی می باشد. همستر طلائی در تنهایی نیز زندگی شادی خواهد داشت و اغلب اگر بصورت گروهی نگهداری شوند با هم در گیر می شوند.همستر کوتوله اجتماعی تر بوده و شاید برای نگهداری آنهابصورت دوتایی (از یک جنس) بهتر باشد.از بقیه جهات نگهداری آنها شبیه به هم می باشد.

موقع انتخاب همستر به رفتار و شرایط آنها دقت کنید. از خرید همسترهایی که بی حال و ساکت می باشند اجتناب ورزید. آنها باید گوش بزنگ ، کنجکاو و فعال باشند. پوشش بدنی باید صاف و چشم ها تمییز باشند. نفس کشیدن حیوان نباید صدا دار و با زحمت باشد. پوشش بدن باید تمییز بوده و به آن مدفوع حیوان نچسبیده باشد. اگر متوجه شدید درون قفس یک از همسترها به اسهال یا بیماری تنفسی دچار شده است، آگاه باشد که همه همسترها در درون قفس در معرض یک بیماری واگیر دار قرار گرفته اند.

خانه همستر:

سه نوع خانه برای همستر رایج می باشد. قفس های سیمی، قفس پلاستیکی و آکواریوم. یک قفس سیمی با میله های افقی با فاصله 0.5 تا 0.75 اینچ برای نگهداری مناسب می باشد چرا که همستربه بالا رفتن علاقه دارد و از میله ها برای بالا رفتن از دیواره ها استفاده می کند. از قفس هایی که کف آنها به صورت شبکه ای و سوراخدار است اجتناب کنید چرا که حیوان در این قفس راحت نمی باشد بعلاوه تمییز کردن این قفس ها نیز مشکل است.

آکواریوم نیز در دسترس بوده و تمییز کردن آن نیز راحت است. اما گردش هوا در آن کمتر بوده و این فرصت را به حیوان نمی دهد که ازدیواره ها بالا رود. یک پوشش نیز برای ممانعت از خروج همستر از آکواریوم و همچنین جلوگیری از دسترسی دیگر حیوانات خانگی به همستر نیاز می باشد.

محل سکونت از پیش ساخته شده پلاستیکی با چند تونل و خوابگاه نیز مناسب می باشد و حیوان  می تواند از آن برای ورزش و تفریح استفاده کند ولی تهویه هوا و نظافت آن مشکل است. بعلاوه بسیاری از همسترهای طلائی بزرگتر از آن هستند که در تونلها جاگیرند. هرچند برای همسترهای کوتوله مشکلی پیش نخواهد آمد. به این نکته نیز توجه داشته باشید که محل سکونت این حیوان باید آنقدر محکم باشد که در مقابل جویدن های این حیوان بتواند مقاومت کند و بعضا لانه های پلاستیکی به راحتی توسط آنها جویده خواهند شد.

بستر سازی همستر

همستر

قسمت دوم

بستر سازی:

اغلب صاحبان همستر از تراشه چوب برای پوشاندن کف قفس همستر استفاده می کنند، ولی باید از تراشه سرو اجتناب نمود. درخت اشنگ یا دیگر درختان جنگلی برای استفاده در کف قفس بهتر است. درخت کاج نیز بدلیل امکان ترشح مواد تحریک کننده و معطر از آن مناسب نمی باشد. کف قفس هر هفته باید عوض شود. از آنجا که همسترها معمولا از یک گوشه از قفس برای اجابت مزاج استفاده می کنند، تمییز کردن آن قسمت از قفس بصورت مداوم به تمییز ماندن محل زندگی آنها کمک می کند. همسترها دوست دارند در زمین تونل حفر کنند.بنابراین عمق پوشش کف باید آنقدر باشد که حیوان بتواند درون آن تونل حفر کند.

مکان قفس در خانه باید با دقت انتخاب گردد.از آنجا که همسترها شبگرد هستند محل زندگیشان در روز باید کاملا ساکت باشد. با این حال آنها نباید آنقدر دور از دسترس باشند که فرصتی برای برقراری ارتباط با انسان در هنگام شروع فعالیت (عصرها)نداشته باشند.

قفس آنها باید دور از تابش مستقیم خورشید و منابع گرما باشد و باید بالاتر از سطح زمین بر روی تاقچه یا یک میز باشد.