آشنایی با روش تهیه کیک انجیر و ماست

کیک انجیر یکی دیگر از کیک‌های میوه‌ای است که در آن به جای شیر از ماست استفاده می‌شود و طعم نسبتا ترش ماست در ترکیب با شیرینی حاصل از انجیر و عسل، کیکی خوشمزه را ایجاد می‌کند.

مواد لازم برای 8 نفر:- 10 عدد انجیر متوسط (هر کدام را به 8 قسمت تقسیم کنید)
- 3 قاشق سوپ‌خوری عسل
- 200گرم یا یک پیمانه کره نرم‌شده
- 175گرم یا سه‌چهارم پیمانه پودر قند
- پوست رنده‌شده یک عدد لیموترش
- پوست رنده‌شده نصف پرتقال
- 4 عدد تخم‌مرغ (سفیده و زرده آن جدا شود)
- 225 گرم یا 2 پیمانه آرد سفید گندم
- یک قاشق چای‌خوری بیکینگ پودر
- یک قاشق چای‌خوری سودا
- 250 میلی‌لیتر یا یک پیمانه ماست
- مقداری عسل برای براق کردن انجیرهای پخته روی کیک

طرز تهیه:

1 – فر اجاق گاز را روی 180درجه سانتی‌گراد یا 350درجه فارنهایت یا شماره 4 از قبل گرم کنید. قالب کیکی با قطر 23سانتی‌متر را آماده کنید، سپس کف و دیواره آن را بعد از چرب کردن با روغن مایع، با کاغذ روغنی مخصوص شیرینی‌پزی پوشش دهید.

حالا برش‌های انجیر را در کنار و همچنین روی هم در کف قالب بچینید و 3 قاشق عسل را روی انجیرها بریزید.
2 – کره، پودر قند، رنده پوست لیمو و پرتقال را در کاسه بلوری بزرگی بریزید و با همزن شروع به مخلوط کردن آنها بکنید تا مخلوط حاصل، بی‌رنگ شده و پف کند. سپس کم‌کم زرده‌های تخم‌مرغ را به آن اضافه کرده و هم بزنید.

3 – مواد لازم خشک شامل آرد، بیکینگ پودر و سودا را در ظرفی با هم مخلوط کرده و سپس کمی از آن را به مخلوط کرمی اضافه کنید و خوب هم بزنید، سپس یک قاشق ماست به آن افزوده و هم‌زدن را ادامه دهید. همین کار را به نوبت تا زمانی تکرار کنید که مخلوط خشک و ماست تمام شده و خمیری حاصل شود.

4 – کاسه تمیزی آماده کنید و سفیده‌های تخم‌مرغ را در آن بریزید و با مخلوط‌کن آن‌قدر بزنید تا پف کرده و سفت شود. حالا ابتدا نیمی از آن را به مایه کیک اضافه کرده و آرام هم بزنید، سپس باقیمانده سفیده زده‌شده را افزوده و هم‌زدن را یکی‌دو بار به آرامی انجام دهید. مایه کیک را روی انجیرها بریزید و به مدت یک ساعت در فر حرارت دهید تا بپزد.

ورزشهایی که کمردرد را بدتر می‌کنند

کمردرد یکی از شایع‌ترین مشکلات مردم دنیا است و گفته می‌شود که سالانه حدود ۵۰درصد ساکنان کره زمین یعنی...

کمردرد یکی از شایع‌ترین مشکلات مردم دنیا است و گفته می‌شود که سالانه حدود ۵۰درصد ساکنان کره زمین یعنی رقمی بیشتر از  ۳ میلیارد نفر حداقل یک بار دچار کمردرد می‌شوند.  ورزش می‌تواند موجب بهبود کمر درد شود اما به شرطی که به‌صورت درست انجام شود. البته برخی از ورزش‌ها می‌توانند کمر درد را بدتر کنند. دانشگاه میشیگان آمریکا با انتشار نتیجه یک تحقیق گسترده ضمن اشاره به اینکه قبل از آغاز هر گونه فعالیت ورزشی بهتر است با پزشک خود مشورت کنید، توصیه‌های زیر را برای ورزش پس از بهبود کمر درد دارد: ورزش‌هایی که صدمه کمتر دارند مانند شنا، راهپیمایی و دوچرخه سواری معمولا برای کمر درد سالم‌تر هستند. اگر قبل از ورزش گرفتگی عضلات دارید حمام گرم قبل از ورزش کمک‌کننده است. لباس گشاد و راحت بپوشید و کفش ورزشی مناسب استفاده کنید. هر ورزشی که موجب درد می‌شود باید متوقف شود. از ورزش‌های شکم، چرخش لگن، رساندن دست به نوک پا و هر گونه ورزشی که موجب خم شدن کمر به سمت عقب می‌شود خودداری کنید. فوتبال، والیبال و ورزش‌هایی از این قبیل ممنوع است. از هر گونه فعالیتی که به کمر فشار زیاد وارد می‌کند مانند بلند کردن وزنه‌های سنگین خودداری کنید. متخصصان می‌گویند بیشتر کسانی که به کمردرد دچار می‌شوند یا کارمندانی هستند که مجبورند مدت زیادی پشت میز بنشینند یا رانندگان جاده‌ها هستند که مدت طولانی رانندگی می‌کنند. این نوع کمردردها را می‌توان بدون صرف هزینه‌های سنگین با تغییر در نحوه فعالیت، پیشگیری و درمان کرد.

کاریکاتورها

 رشد مراکز توزیع شربت تریاک کافی نیست

 

اعزام سفیر حقوق بشر به ایران...! /

 

غذاهایی با طعم درد معده /

در حاشیه افزایش نرخ کرایه تاکسی /

فصل نقل و انتقالات در فوتبال /

در حاشیه افزایش نرخ کرایه تاکسی /

بدون شرح /

تلاش اسلام‌زدایی رژیم صهیونیستی /

انگیزه تلاش ناتو در لیبی /

کباب صلح در بحرین /

بدون شرح /

اوج ظلم و ستم در بحرین

شروع سفرهای تابستانی ...!

آغاز تب کنکور...! /

افزایش کرایه تاکسی‌ ...! /

افتتاح رادیو نمایش ...! /

آغاز ثبت نام دانش آموزان مدارس ...! /

معیار انتخاب فوتبالیست‌های آینده ...! /

دوستی با کتاب ...! /

سرگردانی برای دریافت وام...! /

تروریسم...! /

مبارزه با تروریسم به سبک آمریکا...! /

گزارش تصویری نمایشگاه موتورشو فرانکفورت 2009 - 2

        

ملاقات با هامر فرانسوی در کنیا

نوشته و عکس: مهندس فرهاد کاشانی(تیر و مرداد 1388)
شرکت کامیون‏سازی رنو تراکس متعلق به گروه ولو که خود به نوبه خود بیشترین سهامدارانش شرکت اتومبیل‏سازی رنو بوده چهارسال پیش برنامه‏ای به نام جاده ابریشم ترتیب داد که در آن شش کامیون کراکس 6×6 رنو تراکس به همراهی 6 نیسان پاترول (متعلق به رنو) از شهر لیون دومین شهر بزرگ فرانسه و مقر شرکت رنو تراکس حرکت کردند و با گذشتن از ایران و اجرای چند برنامه تبلیغاتی از طریق جاده ابریشم عازم چین و شانگهای شدند. موفقیت آن برنامه باعث شد که شرکت رنو تراکس این بار برنامه جدیدی را به نام cape to cape (دماغه به دماغه) اجرا کنند که طی آن همان 6 کامیون کراکس 6×6 این بار با همراهی 6 ماشین 4×4 ساخت رنو تراکس به نام «شِر پا» از شمالی ترین نقطه زمین (NORTH CAPE) در نروژ به جنوبی‏ترین دماغه زمین به نام دماغه امیدنیک در آفریقای جنوبی بروند و طی آن از ایران نیز عبور نمایند. بعلت مشکلات سیاسی در سودان مسیر این برنامه عوض شد و چند کشور از جمله ایران از برنامه حذف شدند ولی در عوض شش خبرنگار از ایران دعوت شدند که به ترکیه رفته و چند روزی را با این دو مدل وسیله نقلیه حرکت کنند. در قسمت بعد از چند نفر از مدیران خودروسازی و نمایندگان شرکت رنو تراکس در ایران دعوت شد که به کنیا رفته و در پارک وحش آمبوسلی AMBOSLI که در مجاورت تانزانیا و کوه کلیمانجارو قرار دارد چند ساعتی را با این ماشین‏ها بگذارنند گزارشی که در زیر می‏خوانید راجب به این تجربه است.
هواپیما در باند پارک وحش «آمبوسلی» به زمین نشست. پرواز «نایروبی» تا «آمبوسلی» کمتر از نیم ساعت بود. در فرودگاه یا بهتر بگویم باند آمبوسلی تعداد زیادی لند کروز 4×4 تویوتا منتظر ما بودند که ما را به هتل آمبوسلی در همان پارک ببرند. پس از رسیدن به هتل و صرف نهار ساعت دو بعد ازظهر کاروان رنو تراکس پس از طی 18500 کیلومتر به هتل محل اقامتشان که با ما یکربع فاصله داشت رسیدند و ما به استقبال آنها رفتیم. رانندگان و سرنشینان این اتومبیل‏ها را دو گروه تشکیل می‏دادند. گروه اول کارمندان رنو تراکس که برای این برنامه داوطلب شده بودند و هر یک قسمتی از این سفر را به همراه کاروان بودند و گروه دیگر مهمانان که هر یک قسمتی از سفر را با این کاروان طی می‏کردند بما گفته شد که ما می‏توانیم کامیون کراکس6×6 یا 4×4 شرپا را برای سیاحت در پارک آمبوسلی انتخاب کنیم و دو ساعتی را با آنها طی کنیم. از آنجایی که تجربه قبلی رانندگی با کامیون‏های 4×6 کراکس را داشتم من 4×4 شرپا را انتخاب کردم.
«شرپا» به مردمانی از نپال می‏گویند که راهنمای کوهنوردان هستند و رشته کوه‏های هیمالیا را خوب می‏شناسند معروف‏ترین شرپای جهان مردی به نام تنزینگ TENZING است که راهنمای سرادموند هیلاری بود و دومین شخصی بود که پایش را روی قله اورست گذاشت. گاهی وقتی مدیر عاملی بسیار موفق است از او می‏پرسند که تنزینگ شما کیست ؟یعنی چه کسی شخص شماره دو و باعث موفقیت شماست. ماشین شرپا را اولین بار در نمایشگاه کامیون و اتوبوس‏هانور (هانوفر) دیده بودم، شبیه اتومبیل‏های هامر نظامی بوده و فعلاً فقط به‏صورت پروتوتایپ ساخته شده. احتمالاً ارتش فرانسه مشتری آن خواهد بود و تولید مرتب آن احتیاج به مشتری‏های دائمی دارد. در حال حاضر به خاطر پروتوتایپ بودن بهای تمام شده هر شرپا 300 هزار یورو بود. ‏هامرهای نظامی از دید ارتش آمریکا ماشین‏های ایده‏آل نظامی بودند تا اینکه عراقی‏ها از آن‏ها برای تمرین بمب استفاده کردند و معلوم شد که حتی ماشین‏هایی با آن هیبت حریف یک بمب دست‏ساز خانگی نیستند. موتور شرپا 5 لیتری دیزل بوده و 240 اسب‏بخار قدرت دارد و دنده اتوماتیک می‏باشند. داخل این ماشین‏ها فقط چهار صندلی مجزا وجود دارد که هر یک دارای کمربند چهار نقطه بودند و تا تمام سر نشینان کمربندهای خود را نمی‏بستند راننده‏ها حرکت نمی‏کردند. داخل هر ماشین GPS، تلفن ماهواره‏ای، بیسیم و یک یخچال وجود داشت. شیشه‏های این ماشین کم ارتفاع است و مانند هامر دید شما محدود است.
من در صندلی مسافر جلو جای گرفتم. «جو» راننده ماشین مهندس فنی رنو تراکس در نروژ بود و سفر خود را در کنیا روز قبل شروع کرده بود و قرار بود که چند روز بعد در تانزانیا نوبت او نیز باتمام برسد.
از تمام تیم فقط یک نفر قرار بود که از اول تا آخر سفر باشد که تاریخچه ماشین‏ها را بداند و بقیه همه متغیر بودند. تیم 12 ماشین همه پشت سر هم قرار گرفتند و با فرمان رئیس گروه به زبان فرانسوی ماشین‏ها حرکت کردند 6شرپا درجلو و 6 کراکس در عقب می‏آمدند. جاده‏ای که در آن حرکت می‏کردم تماماً خاکی بود ولی دست‏اندازهای کوچک بیشماری داشت. اگرچه لاستیک شرپاها دقیقاً لاستیک کامیون بود و فشار حداکثر آن 110 پوند هر اینچ مربع بود ولی از داخل ماشین قابل تنظیم بود وبرای مسیری که ما می‏رفتیم فشار 50 تنظیم شده بود. اصولاً برای مسیرهای ناهموار باید باد لاستیک را به اندازه نصف حداکثر فشار باد برای آن ماشین تنظیم کرد که لرزش‏ها را به ماشین و سرنشینان منتقل نکند.
کاروان به پیش می‏رفت و دیدن گله فیل‏ها، گورخرها، آهوان، شغال‏ها، کفتارها و زرافه‏ها و دیدن شیرها در فضای آزاد جاییکه فاصله شما و آنها فقط قطر بدنه ماشین‏ها بود قطعا جالب بود.
هر چند گاه ماشین‏ها می‏ایستادند تا بتوانیم از داخل ماشین از مناظر بیرون عکسبرداری نماییم. غذایی برای این حیوانات در نظر گرفته نشده بود و خود این حیوانات غذای یکدیگر بودند و انواع اسکلت و حیوان نیمه خورده شده همه جا دیده می‏شد. قحطی چند سال اخیر آفریقا مقدار علوفه را کم کرده و در نتیجه در نقاطی شما شاهد تخریب جنگل بودید که توسط فیل‏های گرسنه با کمک سرشان ایجاد شده بود و درخت‏های متعددی را خوابانده بودند که بتوانند برگ‏هایشان را بخورند. می‏گویند در آفریقا شما باید پنج حیوان را ببینید که بتوانید ادعا کنید که همه چیز دیده‏اید: شیر، کرگدن، زرافه، فیل و یوز پلنگ. ما به جز یوزپلنگ و کرگدن بقیه را دیدیم پس می‏توان گفت که شصت در صد آفریقا را دیدیم و انشاا. . . 40 درصد بقیه در سفرهای بعدی. رنو سواری ما پس از دو ساعت و در همان منطقه شروع به پایان رسید. دلم می‏خواست که جای «جو» راننده مان بودم و می‏توانستم تا آبشار دیدنی ویکتوریا با گروه رفته و در واقع رانندگی کنم ولی تا همینجا هم خیلی خوب بود. در پایان با تیم رنو تراکس با خاطره‏ای بسیار خوب خداحافظی کردیم و خوشحال بودیم که اوضاع بد اقتصادی جهان باعث کنسل شدن این برنامه خوب، دیدنی و پرخرج نشد.
شرپا قطعاً می‏تواند معادلی برای هامر در ارتش فرانسه باشد. نمی‏توان انتقادی بابت کیفیت ساخت این ماشین و قطعات دست‏ساز آنها کرد زیرا همه پروتو تایپ بودند و قرار نبود که کیفیت عالی باشد. اگرچه ما تجربه‏ای از نظر گذشتن از نقاط صعب‏العبور با این ماشین بدست نیاوردیم ولی دوستانی که در ترکیه طی چند روز این ماشین‏ها را آزمایش کرده بودند صحبت از عبور از زوایای بالاتر از 45 درجه می‏نمودند. اگر ظاهر خشن این ماشین دلیلی برای عملکرد این ماشین باشد باید گفت که شرپا هامر بسیار خوبی است به‏خصوص که هامر دیگر آمریکایی نیست و متعلق به چینی‏ها شده. سؤال این است که می‏خواهید هامر چینی داشته باشید یا شرپای فرانسوی البته اگر دنبال یک 4×4 متمدن‏تر باشید، رنجرور هندی نیز می‏توانید بخرید.